www.wiarabiblijna.fora.pl

Axanna · Gość

Artykul troche przedlugi, wiec podaje tylko linka, ale zachecam goraco do poczytania i komentarzy:

[link widoczny dla zalogowanych]

Axanna · Gość

Deu 18:9-12 bw "(9) Gdy tedy wejdziesz do ziemi, którą Pan, Bóg twój, ci daje, nie naucz się czynić obrzydliwości tych ludów; (10) niech nie znajdzie się u ciebie [...] wróżbita, ani wieszczbiarz, ani guślarz, ani czarodziej, (11) ani zaklinacz, ani wywoływacz duchów, ani znachor, ani wzywający zmarłych; (12) gdyż obrzydliwością dla Pana jest każdy, kto to czyni, i z powodu tych obrzydliwości Pan, Bóg twój, wypędza ich przed tobą."
1Ti 2:5 bw "Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus,"
Act 4:12 bw "I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni."
Pan Jezus Chrystus zmartwychwstal, nie musimy sie modlic do zmarlych, ani do hordy posrednikow, gdyz mamy Jednego, ktory byl, ktory jest i ktory nadchodzi. ALLELUJA!!!

Gość

W wielu krajach anglojęzycznych Wielkanoc nazywana jest „Easter”. Książka „Średniowieczne święta i uroczystości” informuje, że „nazwa tego święta wywodzi się od Eostre, pogańskiej bogini jutrzenki i wiosny”. Kim była ta bogini? W dziele „Amerykańska księga świąt” podano: „Jak głosi legenda, Eostre otworzyła bramy Walhalli, by wpuścić tam Baldura, zwanego też Białym Bogiem, co nawiązywało do jego czystości, albo Bogiem Słońca, gdyż z jego czoła biła jasność rozświetlająca świat”. Dalej czytamy: „Nie ma cienia wątpliwości, że pierwotny Kościół przejął stare pogańskie rytuały i nadał im chrześcijańską treść. Ponieważ podczas święta Eostre czczono odradzanie się życia na wiosnę, więc po prostu nakazał świętować w tym czasie zmartwychwstanie Jezusa, którego ewangelię głosił”. Tłumaczy to, skąd w niektórych krajach wzięły się pewne symbole wielkanocne, takie jak pisanki, królik czy gorące bułeczki z krzyżem.

Pismo Święte nigdzie nie wspomina o takich zwyczajach, nie ma też żadnego dowodu, by hołdowali im pierwsi uczniowie Jezusa. Przeciwnie, apostoł Piotr nawołuje: „Rozwińcie gorące pragnienie nie sfałszowanego mleka mającego związek ze słowem, abyście dzięki niemu rośli ku wybawieniu” (1 Piotra 2:2).

Dlaczego więc kościoły chrześcijaństwa przyswoiły sobie wyraźnie pogańskie symbole i wprowadziły je do swych wierzeń i praktyk? Książka Curiosities of Popular Customs (Osobliwości zwyczajów ludowych) odpowiada: „Polityka Kościoła pierwotnego zawsze polegała na tym, by pogańskim obrzędom, których nie dało się wykorzenić, nadać symbolikę chrześcijańską. W wypadku Wielkanocy zamiana ta była wyjątkowo łatwa. Radość towarzysząca wschodowi słońca i odradzaniu się natury z zimowej martwoty przemieniła się w radość ze wschodzącego Słońca sprawiedliwości — Chrystusa wstającego z grobu. Wielkanoc połączono też z niektórymi świętami pogańskimi obchodzonymi dotąd około pierwszego maja”. Zamiast trzymać się z dala od pogańskich zwyczajów ludowych i rytuałów magicznych, przywódcy religijni tolerowali je, nadając im „symbolikę chrześcijańską”.

Wielu uważa, że skoro ich kościół sankcjonuje owe uroczystości i uznaje za święte, to i oni mogą je zaaprobować. Ale pomija się ważne kwestie: Jak na te zwyczaje zapatruje się Bóg?