www.wiarabiblijna.fora.pl

tom68

Jezus Chrystus wkrotce przyjdzie ponowie. Czy jestes przygotowany na to wydarzenie?

https://www.youtube.com/watch?v=jUDA2u1KqAs

Marta

tom68

Zawsze jestem gotowy na przyjcie mojego Przyjaciela - Smile

Benjamin.Szot

Adwentyści głosili kiedyś, że Jezus przyjdzie widzialnie po raz wtóry 22 października 1844 r. Kiedy się to nie stało rozpadli się na szereg mniejszych ugrupowań adwentystycznych.

Jak do tego doszło ?

William Miller ( 1782 - 1849 ) kaznodzieja baptystów, założyciel adwentystów - początkowo napisał, że Jezus Chrystus powróci ponownie pomiędzy 21 marcem 1843 a 21 marcem 1844. Gdy to się nie sprawdziło przyznał się do popełnienia błędu wobec swoich współwyznawców, którzy tytułowali go " ojciec Miller " ( " father Miller " ) uważając go za współczesnego Jana Chrzciciela.
Nową datę 22 października 1844 r. wyliczył adwentysta Samuela Snow i ostatecznie przekonał Millera, który podał to do wiadomości publicznej. Wywody oparte były na tłumaczeniu proroctwa Daniela 8 : 11 - 14 mówiącym o oczyszczeniu świątyni. Wyliczanka dotycząca 2300 dni traktowanych w myśl zasady " dzień za rok " od przyjętego 457 r.pne. jako roku wyjścia dekretu Artakserksesa I o odbudowie Jerozolimy do 22 października 1844 r. utwierdzała współwyznawców w błędnych przekonaniach. Po nie sprawdzeniu się takiej interpretacji proroctwa ruch się rozpadł, a okres ten nazwano "wielkim rozczarowaniem".
Miller stopniowo wycofywał się z przewodniczenia ruchowi, zmarł w 1849 roku.

Z rozpadu ruchu Millera powstał Kościół Adwentystów Dnia Siódmego skupiony wokół prorokini i czołowego założyciela jakim była Ellen G. White ( zm.1915 r. ). Ellen White w 1840 r jako trzynastoletnia dziewczynka wierzyła w przepowiednie Milera o powrocie Jezusa w 1843 r. Tak się tego bała i ekscytowała zbliżającą się datą, że mdlała i padała bez czucia na podłogę. Uważała Millera za sługę Bożego. Jej rodzice za przyjęcie nauk Millera zostali wyłączeni z kościoła metodystów. Po rozczarowaniu nastąpiło totalne zamieszanie, a w jego efekcie podziały i przejawy najdzikszego fanatyzmu - sny i wizje, " mówienie językami ", ekstatyczne tańce, wmawianie sobie daru proroczego i tym podobne zjawiska.
W grudniu 1844, zaledwie dwa miesiące po "pomyłce", Ellen Harmon ( późniejsza White ) zaczęła miewać "widzenia". Próbując usprawiedliwić pomyłkę w 1843 roku, E.G. White powiedziała : "Widziałam, że w 1843 obliczenia były prowadzone ręką Boga, i nie można ich było odmienić: liczby były takie, jakich chciał Bóg; Jego ręka zakryła pewien błąd w obliczeniach, tak że tego nie mógł dostrzec nikt, dopóki on nie odjął swojej ręki" ("Wczesne pisma", str. 64 ). Napisała też : " Ruch adwentowy 1840-1844 był chwalebną manifestacją mocy Bożej " ( "Wielki Bój", t. IV, str. 429 ).
Okres proroczy 2300 lat został dobrze obliczony, tylko źle zinterpretowany. Niestety jednak moment startowy wyliczenia 2300 dni został źle podany jak pokazuje dzisiaj historia.
Mając 19 lat, w roku 1846, Ellen Harmon poślubiła adwentystę Jamesa White'a pełniącego funkcję starszego ( presbiteros ). Bardzo zachęcał ją do wytrwania w tych widzeniach, które przypominały fantazjowanie, a treść ich nie odpowiadała opisom biblijnym. Na Ellen White mieli wpływ Starsi adwentystów : Butler i Haskell. Pomimo, że doznała ogromnego zawodu w 1844 r. nadal uważała Millera za człowieka Bożego.

W najważniejszych swych dziełach „Doświadczenia i Widzenia oraz Dary Ducha” (1997) zapowiadała, że Bóg powiadomi ją o przyjściu Jezusa i o „dniu i godzinie”: " Wkrótce usłyszeliśmy głos Boga, jak szum wielu wód, który nas powiadomił o przyjściu Jezusa, z podaniem dnia i godziny, żyjący święci w liczbie 144000 zrozumieli ten głos, podczas gdy bezbożni uważali to za grzmot i trzęsienie ziemi. Kiedy Bóg objawił ten czas, wylał na nas Ducha Świętego, twarze nasze zaczęły jaśnieć chwałą Bożą, tak jak u Mojżesza, gdy schodził z góry Synaj ” - ( Doświadczenia i Widzenia 1997 str. 15 ). W edycji z roku 1935 proroctwo to występuje na stronie 11.
Prorokini zapowiadała 27 czerwca 1850 r., że teraz „czas prędko się wypełni” w „ przeciągu kilku miesięcy " : „ Lecz teraz już prędko czas się wypełni i to, czego myśmy się nauczyli w przeciągu kilku lat, muszą inni się nauczyć w przeciągu kilku miesięcy ” - ( Doświadczenia i Widzenia 1935 str. 52 ).

Ellen White powiedziała w maju 1856, że niektórzy ze słuchających jej dożyją powrotu Jezusa : " Some of those that were attending a meeting with her would become food for worms, and some would live to become subjects of the seven last plagues, and some others would “remain upon the earth to be translated at the coming of Jesus.” - Testimonies for the Church, vol. 1, str. 131-132.
Z rozpadu ruchu millerystycznego powstały zasadniczo trzy najważniejsze grupy adwentystów : kościół Adwentystów dnia Siódmego, który aby wybielić Millera zinterpretował przyjście Jezusa nie na ziemię, lecz do " świątyni niebiańskiej ".

Druga grupa zinterpretowała 1844 r. jako datę przyjścia na ziemię niewidzialnie, a trzecia grupa utworzyła w 1858 r " Stowarzyszenie Millennialne " zwane też Adwentystami Ewangelicznymi, które wyznaczyło nową datę powrotu Jezusa na rok 1853/54. Gdy się to nie sprawdziło podzielili się na dwa ugrupowania : Unia Życia i Adwentu oraz Chrześcijan Adwentowych ( ok. 30 tys. członków ).
Z tego ruchu wyłonił się " Ruch Okrzyku Północy " z Nelsonem H. Barbourem na czele. Zaczął on wydawać czasopismo " Okrzyk północy "( Cry Midnight ).W 1871 r. napisał i opublikował książkę pt. Evidences for the Coming of the Lord in 1873 or The Midnight Cry.

Ruch ten się rozrósł podzielił na kilka grup. Jedna grupa skupiła się wokół Jonasa Wendella, a druga wokół Barboura. Brytyjskich zwolenników Barboura reprezentował Eliasz H. Tuckett. Wielu zwolennikow ruchu zgromadziło się na Terry Island i oczekiwali powrotu Chrystusa w 1873 r. Gdy się to nie spełniło grupa się rozpadła. Barbour i pozostali oczekiwali cały następny rok, który też skończył się rozczarowaniem.
Gdy żadne z " proroctw " się nie spełniło Barbour w 1874 r. zmienił nazwę czasopisma na "Zwiastun Poranka" i twierdził że Jezus powrócił niewidzialnie w 1874 r. Pomógł mu w tym Charles Taze Russell, który czytając Diaglott wpadł na pomysł, że Mt. 24 : 27, 37, 39 nie mówi o przyjściu, lecz paruzji ( obecności ).
Gdy Russell poróżnił się z Barbourem w 1881 r., Barbour znowu wyznaczył 1896 r. jako datę widzialnego powrotu Jezusa, a ostatnią wyznaczoną datą przez niego był rok 1905, którego nie doczekał, gdyż zmarł w 1905 r.

Tak więc historia adwentystów wygląda w rzeczywistości. Oczywiście dobrze jest czuwać o czym mówił Jezus. Fałszywe alarmy, których było wiele zrobiły dużo zła, gdyż dzisiaj ludzie prawie w ogóle nie reagują na ostrzeżenia.

________________________________________

[link widoczny dla zalogowanych]

tom68

Historycznie, adwentyści są kościołem protestanckim tak zwanej II reformacji ( przebudzenia i ożywienia w kościołach protestanckich w XVIII i XIX w ) oraz spadkobiercami ruchu Williama Millera z lat 40. XIX wieku. William Miller kaznodzieja były kapitan armii amerykańskiej był inicjatorem tzw. "ruchu drugiego adwentu" (Advent Awakening), który w latach 1831-1844 przetoczył się przez większą część Ameryki w postaci wielkiego ożywienia religijnego. William Miller interpretując proroctwa z Księgi Daniela przewidywał błędnie powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na rok 1844 . Adwentyści jako kościół nie wyznaczają żadnej daty końca świata , chociaż wierzą w szybki powrót Jezusa o tym świadczy najlepiej stan naszego świata i proroctwa Biblii . Trzeba też pamiętać że adwentyści mają wiele wspólnych nauk z innymi kościołami i ruchami ewangelicznymi które zawsze występowały w chrześcijaństwie . Nazwę - Kościół Adwentystów Dnia Siódmego - społeczność przyjęła na pierwszym spotkaniu przedstawicieli zborów w 1860 roku. Pierwsze zjednoczenie zborów (diecezja) oraz przyjęcie projektu struktury organizacyjnej Kościoła nastąpiło w 1861 roku. Oficjalne zorganizowanie, połączenie diecezji w jednolity organizm kościelny oraz powołanie naczelnych władz Kościoła nastąpiło w dniach 20-23 maja 1863 roku na zjeździe wyznawców w Battle Creek w stanie Michigan w USA

Polecam Niezwykła historia adwentyzmu , książka zawiera istotne informacje na temat genezy współczesnego adwentyzmu. Czytelnik będzie mógł więcej dowiedzieć się o nauce i misji jaką pełni w świecie ten protestancki nurt chrześcijański , autor Dennis Pettibone
Wydawnictwo "Znaki Czasu" [link widoczny dla zalogowanych]
ul. Foksal 8 00-366 Warszawa +48 22 331 98 00 ; + 48 608 017 625

Benjamin.Szot

tom68

tom68

Zawsze sa fakty i mity i kazdy ma swoja prawde .....

fresh

tom68 funtamentem wiary nie jest prawo, fundamentem jest złoźona ofiara na krzyźu niewinnego człowieka wobec tego prawa, Gdy uwierzyć w ten fakt jako święty człowiek nie będziesz musiał szukać usprawiedliwienia w uczynkach ciała , Jeśli chwalisz Pana w określony dzień tygodnia nie ma sprawy ,ale nie zmuszaj mnie do tego,bo nie jesteś moim Panem, a ja twoim sługą.

tom68

Wiare oceniamy po uczykach a więc też po przestrzeganiu prawa ...

fresh

Dobrym uczynkiem w KDS byłoby wrzucenie do kosza niejakiego dogmatu o trójedynym bogu w sobotę. O to byłby prawdziwy sabat, czyli odpocznienie od głupoty w definiowaniu Najwyższego który jest Jeden Jedyny Ojciec wszelkiego bytu.

Gość

tom68

Dekalog obowiązuje tak dawniej jak i dziś

Mateusz 5:17-18.
17. Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem
znieść, ale wypełnić.
18. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani
jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko
spełni.

Jakub 2:10-11
10. Choćby ktoś przestrzegał całego Prawa, a przestąpiłby jedno tylko
przykazanie, ponosi winę za wszystkie.
11. Ten bowiem, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział także: Nie
zabijaj. Jeżeli więc nie popełniasz cudzołóstwa, jednak dopuszczasz się
zabójstwa, jesteś przestępcą wobec Prawa.

Gość

W takim razie daj się obrzezać i składaj ofiary ze zwierząt Smile

tom68

Każdy wierzący musi obrzezać serce i żyć ofiarnie dla Boga i ludzi - Smile

Gość