www.wiarabiblijna.fora.pl

Łukasz · Wysłany: Czw 22:16, 08 Mar 2018 Temat postu: Rozmowa

Długo zastanawiałem się czy mam to napisać a jeśli tak to jak to zrobić? , mając świadomość że temat bez wątpienia wyda się kontrowersyjny nie jest łatwo opisać to co w człowieku siedzi w środku. Nigdy nie używam gładkich słówek, staram się rozmawiać duszą ,tym co czuję opisywać to co widze bez fałszywego słodzenia aby gładko wypaść wobec czytającego . Może zabrzmi to perwersyjnie ale sprawia mi przyjemność składanie literek w logiczną całość nawet wtedy gdy pozornie brzmi to bez ładu i składu.
Temat rozmowa z Bogiem z założenia jest tematem ciężkim i jakże osobistym.
Wiele razy podczas kazań kapłan zachęcał wiernych do takich rozmów , jak taka rozmowa powinna wygadać lub brzmieć? Czy wypowiadanie dawno wyuczonych formułek lub modlitw podczas której myślami jesteśmy w zupełnie innym miejscu jest tą rozmową? czy to ma sens? jest to co prawda wypełnienie pewnej celebry ale rozmową raczej nie jest.
Co zatem?
Podczas wieloletniej pracy zawodowej jeden raz miałem za zadanie określić stan techniczny starego wiejskiego kościółka z którego dawna GS zrobiła magazyn nawozów , widok był porażający. Nie będę tu opisywał samej bryły obiektu dodam tylko że był do kościół drewniany na kamiennym fundamencie .Dawne piękne wnętrze wykończone drewnem wydawało się być celowo zdewastowane Z resztek dawnej pięknie rzeźbionej ambony zrobiono prostą prymitywną zagrodę ,chór który kiedyś pełnił centralną scenę nie nadawał się nawet do remontu gdyż rozkradzione przez szabrowników elementy nośne stanowiły zagrożenie nawet dla samych dewastatorów, Kościółek z pewnych względów ideologicznych obdarto z tego co stanowiło jego wartość. Pomimo porozrzucanych worków papierów szmat i desek pomimo tego że z sacrum zrobiono profanum czuć było majestat

Patrząc na to nie okiem budowlańca ale zwykłego prostego człowieka zrobiło mi się żal .
Ten stary już kościółek stanowił niegdyś ostoję spokoju, ciszy ,otuchy , nadziei spotkania z Bogiem Oczyma wyobraźni widziałem ludzi modlących się może wykłócających się z Bogiem ludzi ze swoimi problemami, radością , z prośbą ,ludzi dla których ten kościółek stanowił przystań . Pomyślałem wtedy czy w czasach gdzie było wielu niepiśmiennych ludzie modlili się inaczej ? potrafili wyrazić swoje pragnienia ,może podziękowania lub prośby swoimi słowami?

Czy dawny bogaty gospodarz który przybył bryczką lub saniami modlił się inaczej niż parobek w nędznym odzieniu?
Jak taka rozmowa z Bogiem brzmiała?

Jako że lubię odwiedzać stare obiekty sakralne które ukazują zasobność i hojność miejscowej ludności odwiedzałem stary znany klasztor w Rywałdzie , spotkałem tam starego już zakonnika ,po krótkim i kurtuazyjnym pozdrowieniu wywiązała się miedzy nami rozmowa. siedliśmy na pobliskiej wygodnej ławce w starannie utrzymanym parku,
Zapytałem wtedy starego zakonnika czy ksiądz - określenie ojciec nie chciało przejść mi przez usta- potrafi rozmawiać z Bogiem? jak mam rozmawiać? ja nie umiem. Przecież Bóg jest najlepszym przyjacielem ,przyjacielem który nigdy nie zawiedzie jednak każda próba takiej rozmowy podświadomie kończy się kolejną prośbą, czy ksiądz chciałby mieć przyjaciela ktory ciągle o coś prosi nie dając niczego od siebie, zapytałem Majestat Boga jest tak wielki że swoją wielkością przytłacza.
Rozmowa z Bogiem-odparł zakonnik- jest nie tylko wtedy gdy wypowiadamy wyuczone formułki czy modlitwy musimy nauczyć się używać słów dziękuję a nie proszę, rozmowa z Bogiem to także całe nasze życie to także to jak żyjemy jak postępujemy ,tajemniczo to zabrzmiało ,starałem się zrozumieć sens tych słów i chyba zrozumiałem.

Bardzo pięknie rozmowę z Bogiem ukazał Tadeusz Nalepa.

https://www.youtube.com/watch?v=BGr8SxiN3K8