www.wiarabiblijna.fora.pl

Benjamin.Szot

Paruzja - co to za pojęcie i skąd wyrosło ?

Aby to zrozumieć trzeba się cofnąć do czasów Benjamina Wilsona ( 1817 - 1900 ), który początkowo był chrystadelfianinem związanym z Johnem Thomasem, ale w 1865 r. utworzył własną podobną choć trochę się różniącą wspólnotę pod nazwą Kościół Boży wiary Abrahamowej. W roku 1864 - Benjamin Wilson wydał międzywierszowy przekład Biblii znany jako The Emphatic Diaglott, w którym greckie słowo parousia (gr. παρουσία ) z 24 rozdziału Ewangelii Mateusza ( wersety 27, 37, 39 ) oddał przez słowo obecność.
Wcześniej założyciel adwentystów William Miller ( 1782 - 1849 ) przepowiadał powrót widzialny Chrystusa na 22 października 1844 r., a kiedy się to nie spełniło, adwentyści - po wielkim rozczarowaniu, rozbici na kilka grup - zaczęli mówić, że data była prawidłowa, natomiast Chrystus przyszedł tylko, że niewidzialnie. Jedną z takich grup tworzył adwentysta Nelson Barbour ( 1824 - 1905 ), z którym związał się Charles Taze Russell ( 1852 - 1916 ). W 1867 r. do Barboura dołączył Benjamin Wallace Keith, który czytając The Emphatic Diaglott skojarzył sobie słowo parousia ( gr. παρουσία ) z wcześniejszymi poglądami adwentystów dotyczącymi powrotu Chrystusa. Do podobnych wniosków doszedł Charles Taze Russell. W 1877 r. wydał broszurę pt. Cel i sposób powrotu naszego Pana, w której napisał m.in : " Wierzymy, iż Pismo Święte uczy, że w chwili samego przyjścia i jakiś czas potem pozostanie on niewidzialny; następnie objawi się lub ukaże przez sprawowanie sądów i w różnych postaciach, tak że ' ujrzy go wszelkie oko ' . " Russell powołał się w broszurze na The Emphatic Diaglott, gdzie słowo paruzja przetłumaczono jako obecność. Napisał też : " Grecki wyraz, który na ogół odnosi się do wtórnego adwentu - Parousia, często tłumaczony na przyjście - niezmiennie oznacza osobistą obecność kogoś, kto przybył, a nigdy nie znaczy być w drodze, co wyrażamy słowem przychodzić. "
W tym samym roku Barbour i Russell wydali książkę pt. Trzy światy i żniwo tego świata, w której przedstawili pogląd, że niewidzialna obecność Jezusa Chrystusa rozpoczęła się jesienią 1874 r.
Russell zmienił pogląd na sposób przyjścia Chrystusa i podobnie jak pozostali adwentyści, uważał że jego powrót będzie niewidzialny. Jego zdaniem Chrystus ma nie tylko powrócić niewidzialnie, lecz także pozostać niewidzialny nawet w momencie ujawnienia swej obecności przez wykonanie wyroku na niegodziwym świecie.

W 1878 r. Russell zerwał współpracę z Barbourem, gdyż nie zgadzał się z nim w pewnych kwestiach i od lipca 1879 r. zaczął wydawać czasopismo Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa.
Pomimo zerwania z adwentystą Nelsonem Barbourem dziesięć lat później w 1889 r. wydaje drugi tom swoich Wykładów Pisma Świętego pt. Nadszedł Czas, w którym podtrzymuje swoje poglądy na temat wtórnego przyjścia Chrystusa w roku 1874 r. ( ang. " The date of our Lord's second advent, and the dawn of the Times of Restitution, we have already shown to be A.D. 1874 ". ) - Tom II, Wykład VII, str. 211.

Jaki pogląd na paruzję przedstawia Ch.T. Russell oraz kontynuujące jego poglądy w tej kwestii Towarzystwo Strażnica ? Przyjrzyjmy się bliżej tym poglądom. Podaję tłumaczenie polskie oraz oryginał angielski istotnych fragmentów.

W II tomie str.158 Wykład V, Parousia naszego Pana w czasie żniwa Russell chce uchodzić za znawcę greki. Pisze : " Język grecki jest bardzo precyzyjny, co znacznie zwiększa jego możliwość dokładnego przekazania prawdy. Spójrzmy na przykład na słowo przychodzić: w powszechnie używanych angielskich tłumaczeniach Biblii słowo come zastępuje trzydzieści dwa słowa greckie, z których każde ma nieco inny odcień znaczeniowy. Przykłady: ephistemi znaczy dosięgnąć, tak jak w Łuk. 21:24 – „a nagle by na was przyszedł [dosięgnął was] ten dzień”; synerchomai oznacza zbierać się, schodzić się razem, jak w 1 Kor. 11:18 – „schodzicie się we zborze”; proserchomai znaczy zbliżać się, iść w kierunku czegoś, jak w Hebr. 4:16 – „przystąpmyż tedy z ufnością”;
heko znaczy przybyć, być po fakcie przyjścia, kiedy czynność przychodzenia jest już zakończona, jak w Jan 2:4 [ ang. heko signifies to arrive, or have come, or came, as when the action of coming is completed, as in John 2:4 ]– „jeszczeć nie przyszła godzina moja”; enistemi oznacza być obecnym i tak jest tłumaczone z wyjątkiem dwóch przypadków, gdzie również powinno być w ten sposób oddane: 2 Tym. 3:1 – „nastaną czasy trudne” – będą miały miejsce oraz 2 Tes. 2:2 – „jakoby nadchodził dzień Chrystusowy” – jakoby był już obecny.
Słowo parousia również oznacza obecność i nigdy nie powinno być tłumaczone jako przyjście. [ ang. Parousia, too, signifies presence, and should never be translated coming, as in the common English Bible ] Biblia angielska [także polska] oddaje to słowo poprawnie w 2 Kor. 10:10 i Filip. 2:12. Bardzo cenny jest „Emphatic Diaglott”, <str. 159> przekład Nowego Testamentu na język angielski, który w prawie każdym miejscu oddaje wyraz parousia prawidłowo – jako OBECNOŚĆ. "

" Chcielibyśmy teraz zwrócić uwagę na dwa greckie słowa: heko i parousia, a także na ich użycie w Nowym Testamencie, szczególnie zaś na użycie drugiego z nich; prawidłowe zrozumienie ich znaczenia i fragmentów, w których te wyrazy się pojawiają, rzuca właściwe światło na sposób powrotu naszego Pana [ ang. the manner of our Lord's return]. Powszechne, lecz błędne przekłady zaciemniają przedmiot, który powinny wyjaśniać.*

* Słowo parousia pojawia się w greckim Nowym Testamencie dwadzieścia cztery razy i tylko dwa razy (2 Kor. 10:10; Filip. 2:12) zostało w angielskim przekładzie powszechnym [w języku polskim odpowiada mu Biblia Gdańska – przyp. tłum.] oddane prawidłowo jako presence (obecność). Inne miejsca, w których ten wyraz jest przetłumaczony niewłaściwie jako coming (przyjście): Mat. 24:3,27,37,39; 1 Kor. 15:23; 16:17; 2 Kor. 7:6,7; Filip. 1:26; 1 Tes. 2:19; 3:13; 4:15; 5:23; 2 Tes. 2:1,8,9; Jak. 5:7,8; 2 Piotra 1:16; 3:4,12; 1 Jana 2:28.
Pamiętając o rzeczywistym znaczeniu słowa parousia – nie przyjście, czyli znajdowanie się jeszcze w drodze, lecz obecność, już po przybyciu [ ang. With the correct thought as to the meaning of parousia in mind--not that of coming, as being on the way, but presence, as after arrival ]– rozważmy teraz kilka fragmentów, w których pojawia się to słowo. Dowiemy się z nich, że obecność niekoniecznie musi być widzialna, ale może odnosić się również do rzeczy niewidzialnych. W ten sposób na przykład aniołowie, istoty duchowe, mogą być między nami obecne, lecz niewidoczne; nasz Pan również był obecny na ziemi podczas czterdziestu dni po swoim zmartwychwstaniu i często przebywał z uczniami, ale świat Go nie widział, a uczniowie oglądali Go tylko przy kilku okazjach, o których już mówiliśmy. Były to dni Jego parousii (obecności), podobnie jak poprzednie trzydzieści trzy i pół roku. " Tyle wyjaśnienia Russella w tej sprawie.

Interpretując 24 rozdział Ewangelii Mateusza Russell napisał :

" Odpowiedź naszego Pana w wersetach 1 do 14 obejmuje cały Wiek Ewangelii; Jego słowa w wersetach 15 do 22 mają podwójne zastosowanie – literalnie można je stosować do końca Wieku Żydowskiego, figuralnie zaś odnoszą się one do końca obecnego Wieku Ewangelii, którego Wiek Żydowski był cieniem. Wersety 23-26 zawierają słowa ostrzeżenia przed fałszywymi Chrystusami, a w wersecie 27 Pan dochodzi do pytania uczniów odnośnie Jego parousii i stwierdza (jak należałoby przełożyć): „Jako blask [światło słońca] wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i parousia [OBECNOŚĆ] Syna człowieczego”. Blask słońca pojawia się szybko, lecz bez najmniejszego hałasu; na samym początku dostrzegają go ci, którzy najwcześniej wstają.
Pozostawiając inne, pośrednie aspekty wykładu naszego Pana do rozważenia w późniejszym czasie, zauważamy drugą część Jego odpowiedzi na pytanie uczniów o Jego parousię. Znajduje się ona w wersetach 37 i 39. Pan mówi: „Jako było za dni Noego, tak będzie i parousia [OBECNOŚĆ] Syna człowieczego”. Zauważmy, <str. 161> że porównanie to nie dotyczy przyjścia Noego i przyjścia naszego Pana, ani też przyjścia potopu i przyjścia naszego Pana. W ogóle nie ma tu wzmianki o przyjściu Noego, ani o przyjściu naszego Pana, ponieważ, jak już ustaliliśmy, parousia nie oznacza przyjścia, lecz obecność. Porównanie zostało więc uczynione pomiędzy czasem obecności Noego wśród ludzi „przed potopem”, a czasem obecności Chrystusa na ziemi, czasem Jego wtórej obecności, przed ogniem – wielkim uciskiem dnia Pańskiego, który kończy obecny wiek.
Za dni Noego, przed potopem, ludzie byli bezbożni; podobnie bezbożni będą w czasie obecności naszego Pana, przed ogniem wielkiego ucisku, który na nich spadnie; nie jest to jednak porównanie, czyli podobieństwo, o którym mówił nasz Pan, ponieważ bezbożność obfitowała w każdej epoce. Sedno porównania zostało jasno przedstawione i możemy je łatwo zauważyć, jeżeli przeczytamy te wersety krytycznie: ludzie, z wyjątkiem członków rodziny Noego, byli nieświadomi nadchodzącej burzy i nie uwierzyli świadectwu Noego i jego rodziny; dlatego „nie spostrzegli się”. To właśnie jest sedno tego porównania. Tak będzie również podczas OBECNOŚCI Syna Człowieczego "

Tom II Równoległości czasowe Wykład VII. str 211 - " Wykazaliśmy już wcześniej, że rok 1874 jest datą wtórego przyjścia naszego Pana i brzasku czasów restytucji. " [ ang. " The date of our Lord's second advent, and the dawn of the Times of Restitution, we have already shown to be A.D. 1874 ".]

Nieco dalej pisze w kolejnym podrozdziale pt. " Przegląd równoległości żniw " str. 240 : " Podobne oczekiwanie i poruszenie wśród wielu ludzi (zwanych później adwentystami) miało miejsce niedawno. W Ameryce ruchowi temu przewodził brat baptysta – William Miller, w Europie i w Azji działalność prowadził między innymi Wolff. Punktem kulminacyjnym tego ruchu był rok 1844 – trzydzieści lat przed rokiem 1874, kiedy to Chrystus – Oblubieniec i Żniwiarz – rzeczywiście przyszedł, jak wykazała nauka o Jubileuszu. " [ ang. " there was a corresponding expectation and movement on the part of many (afterward called Adventists) led mainly by a Baptist brother named William Miller, in this country, and by Mr. Wolff and others in Europe and Asia. This culminated in the year A.D. 1844, just thirty years before A.D. 1874, when Christ the Bridegroom and Reaper actually came, as shown by the Jubilee's teaching."]

Fragment ten pokazuje, że Russell sam sobie zaprzeczył. Wcześniej napisał, że paruzja nie oznacza przyjścia, lecz nieco dalej sam się zapomniał i napisał, że w 1874 Chrystus - Oblubieniec i Żniwiarz - przyszedł ( ang. came ).

Jakie znaczenie podają słowniki greckie ? A Greek-English Lexicon by H.G. Liddell and R. Scott Oxford 1968 podaje str.1343 : presence, arrival, occasion, the Advent ( dosł. obecność, przybycie, zdarzenie, nadejście ). Widać więc wyraźnie, że jest to synonim przyjścia. Podobnie podaje słownik Vocatio - obecność, przyjście, przybycie, objawienie się - str. 471. Wielki słownik Grecko - Polski pod red. Zofii Abramowiczówny tom III str. 450 podaje następujące znaczenia : obecność, przybycie, zwł. przyjazd władcy lub oficjalnej osobistości, przybycie, objawienie się, zstąpienie, sposobność, własność, środki.

Jakie znaczenie jest czasownika heko ? słownik Vocatio podaje str. 260 - " przychodzić, zbliżać się, nadchodzić, być obecnym. Wielki Słownik pod red. Zofii Abramowiczówny tom II str. 416 : " przyjść, być obecnym, dojść do jakiegoś stopnia, przyjść z powrotem, przyjść jako ktoś. A Greek-English Lexicon by H.G. Liddell and R. Scott Oxford 1968 podaje str. 767 " to have come, be present, to have reached a point, to have come back, returned, to have come to be ( dosł. przyjść, być obecnym, dotrzeć, wrócić z powrotem, powrócić, przyjść aby być ).

Wszystkie więc słowniki podają podobne znaczenie i z nich wynika, że paruzja jest synonimem erchomai oraz heko.

Heko występuje w Mt. 8 : 11; 23 : 36; 24 : 14, 50; Marka 8 : 3; Łuk 12 : 46; 13 : 29,35; 15 : 27; 19 : 43; Jana 2 : 4; 4 : 47; 6 : 37; 8 : 42; Rzym. 11 : 26; Hebr. 10 : 7, 9, 37; 2 Piotra 3 : 10; 1 Jana 5 : 20; Ap. 2 : 25; 3 : 3, 9; 15 : 4; 18 : 8.

Mt. 24 : 50 oraz Łuk. 12 : 46 przeczy interpretacji Russella, gdyż heko jest tu kojarzone z czasem paruzji
podobnie Hebr 10 : 7, 9
W Jana 6 : 37 Hebr. 10 : 37 widać, że heko jest synonimem erchomai

Russell dodatkowo asekuruje się przed tymi, którzy w przyszłości mogliby zagrozić jego koncepcji paruzji. W tomie II, wykładzie V, rozdz. Paruzja naszego Pana str. 163 - 164 pisze :

" Końcowe wersety 24. rozdziału Ewangelii według św. Mateusza, poczynając od wersetu 42, są bardzo znaczące. W wersecie 37 nasz Pan pokazał, że świat nie będzie wiedział o parousii Syna Człowieczego; teraz przestrzega On swoich uczniów, że jeżeli nie będą czuwali, to również pozostaną w ciemności co do Jego parousii: „Czujcież tedy, ponieważ nie wiecie, której godziny Pan wasz przyjdzie [erchomai – przybywać]”. Gdyby ludzie wiedzieli, o której godzinie przyjdzie złodziej, czuwaliby i nie daliby się zaskoczyć: powinniście więc zawsze czuwać, zawsze być gotowi i zawsze wypatrywać pierwszego znaku mojej parousii. Odpowiadając na wasze pytanie: „Kiedy się to stanie?”, mówię wam jedynie, abyście czuwali i byli gotowi; kiedy przyjdę, kiedy będę obecny [ ang. when I arrive, when I am present ], oznajmię to wszystkim tym, którzy będą czuwać i będą wierni; tylko oni będą mieli prawo o tym wiedzieć. Wszyscy inni powinni i muszą pozostać w ciemnościach zewnętrznych i muszą uczyć się tak jak świat i razem z nim – przez ucisk.
„Któryż tedy [w czasie żniwa] jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił* pan nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? Błogosławiony on sługa, którego by, przyszedłszy (erchomai – kiedy przybędzie [ ang. when he arrives ] ) Pan jego, znalazł tak czyniącego; zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkiemi dobrami swemi postanowi” – dla takich wiernych sług będzie otwarty cały olbrzymi spichlerz drogocennej Prawdy, aby uzbroić, zaopatrzyć i nakarmić wszystkich domowników wiary.
* Manuskrypty: Synaicki i Watykański podają „uczyni”.
Jeżeli jednak serce sługi będzie złe, to powie on: mój Mistrz odwłacza z przyjściem swoim (nie przyszedł) [ ang. has not arrived ]. Zacznie wtedy bić (sprzeciwiać się i sprzeczać) współsługi swoje (tych, którzy się od niego różnią, <str. 164> którzy mówią coś wręcz przeciwnego – mój Pan nie odwłacza, lecz już przyszedł, jest obecny) [ ang. My Lord does not tarry, but has come, is present ]. Taki sługa będzie może jadł i pił z pijanicami (upije się światowym duchem), lecz jego Mistrz przyjdzie (greckie heko – będzie już po fakcie przyjścia) dnia, którego się nie spodzieje i godziny, której nie wie, i odłączy go (od bycia jednym z tych sług, którzy mają przywilej dawania czeladzi pokarmu na czas słuszny), a część jego położy z obłudnikami. (Chociaż nie jest on obłudnikiem, lecz prawdziwym sługą, to z powodu swojej niewierności i nadużyć będzie miał swoją część razem z obłudnikami w zamieszaniu i ucisku przychodzącym na Babilon.) „Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.”
Powyższe słowa, uważnie rozważone, uczą nas jasno, że pod koniec tego wieku będzie istniała jedna klasa zaprzeczająca, że Pan jest obecny (nie, że Pan kiedyś przyjdzie, lecz że już przyszedł). Będą oni bili – ostro występowali przeciwko współsługom, którzy muszą nauczać czegoś innego – że Pan już przyszedł. Pan jasno mówi, który z tych sług jest wierny i dobry, a który błądzi. Wierny sługa, którego Pan znajdzie dającego „pokarm” na czas słuszny, zostanie wywyższony i postanowiony nad skarbnicą Prawdy, co da mu jeszcze większą możliwość rozdawania jej czeladzi. Niewierny sługa zostanie stopniowo odłączony i będzie coraz bliżej sympatyzował z nominalnymi wyznawcami, czyli obłudnikami. Zauważmy fakt, że niewierny sługa jest w ten sposób odłączony, odseparowany w czasie, o którym nie wie – w czasie żniwa – podczas gdy jego Pan jest rzeczywiście obecny, wyszukując i gromadząc swoje klejnoty, chociaż ten sługa o tym nie wie (Mat. 13:30; Psalm 50:5; Mal. 3:17; Mat. 24:31). "

Interpretacja Russella jest całkowicie chybiona, gdyż w przypowieści o dobrym i złym słudze nie chodzi wcale o sługę, który wątpi w paruzję, lecz o sługę, który w ogóle wątpi w przyjście Pana i źle się obchodzi z współ-sługami swoimi.

Ponadto tłumaczenie Russella, że jego obecność będzie jak blask [światło słońca ] jest sfałszowaniem Biblii, która ewidentnie przyrównuje przyjście do błyskawicy na niebie. Wyraz astrape - ( Mt. 24 : 26 ) znaczy ewidentnie błyskawica, co podtrzymuje cały kontekst - ( por. Ap. 16 : 18 ). To nie jest helios - słoneczne światło - ( Mt. 5 : 45 ).

Podobnym fałszerstwem jest interpretacja Mt. 24 : 37, 39. Pokrętne tłumaczenie, że porównanie użyte przez Jezusa nie dotyczy przyjścia Noego i o przyjścia Pana, i że " porównanie zostało więc uczynione pomiędzy czasem obecności Noego wśród ludzi „przed potopem”, a czasem obecności Chrystusa na ziemi, czasem Jego wtórej obecności, przed ogniem – wielkim uciskiem dnia Pańskiego, który kończy obecny wiek " - jest ewidentnym przeinaczeniem tego co mówi ten werset. Russell kładzie zupełnie w innym miejscu akcent, tymczasem cały kontekst mówi kompletnie coś innego. Przyrównuje bowiem paruzję do czegoś tak nagłego i niespodziewanego dla większości ludzi jak potop i z tego właśnie wypływa wniosek, że paruzja nie oznacza tutaj obecności, lecz przybycie będąc po prostu synonimem czasownika heko oraz erchomai.

Mt. 24 : 37 wraz z kontekstem - " (37) Albowiem jak było za dni Noego, takie będzie przyjście ( gr. parousia ) Syna Człowieczego. (38) jak w dniach owych przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do tego dnia, gdy Noe wszedł do arki, (39) i nie spostrzegli się, że przyszedł potop i zmiótł wszystkich, tak będzie i z przyjściem ( gr. parousia ) Syna Człowieczego. (40) Wtedy dwóch będzie na roli, jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. (41) Dwie mleć będą na żarnach, jedna będzie wzięta, a druga zostawiona. (42) Czuwajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Pan wasz przyjdzie ( gr. erchetai od erchomai ) . (43) A to zważcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której porze złodziej przyjdzie ( gr. erchetai od erchomai ), czuwałby i nie pozwoliłby podkopać domu swego. (44) Dlatego i wy bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie ( gr. erchetai od erchomai ) o godzinie, której się nie domyślacie. "

Z kontekstu widać wyraźnie, że paruzja jest synonimem erchomai. Wskazuje na to werset 40, 41, 43 oraz 44.

Poglądy Russella kontynuuje dzisiaj Towarzystwo Strażnica. Pomieszanie tych pojęć widać też na innym przykładzie w New World Translation ( Przekładzie Nowego Świata ).

Aby zrozumieć niekonsekwencję Towarzystwa Strażnica warto wziąć pod uwagę wypowiedź Jezusa dotyczącą domu Ojca, gdzie jest wiele mieszkań i obietnicy danej uczniom, że zabierze ich do siebie. W tekście greckim werset bowiem 14 : 3 mówi, że gdy Jezus przyjdzie ( gr. erchomai ) i weźmie ich do siebie, aby gdzie On jest i oni byli. Znamienne jest więc to, że zabranie uczniów do siebie nastąpi nie przy t.zw. paruzji ( jak sugeruje Towarzystwa Strażnica ), lecz przy przyjściu ( gr. erchomai ). A przyjście ( gr. erchomai ) zdaniem Towarzystwa Strażnica dokona się po paruzji.

Oczywiście nie jest to prawda, gdyż ewidentnie paruzja jest synonimem erchomai czyli przyjścia. ( Argument został użyty celowo, aby ujawnić ewidentną sprzeczność takiej interpretacji ).
Ponadto, gdy Jezus przyjdzie - jako Król królów i Pan panów, to w pierwszym rzędzie zostaną nagrodzeni ci, którzy do niego należą, bo przejawiali takiego samego ducha jak on - 1 Kor. 15 : 23; Rzym. 8 : 9.
Ta paruzja ( dosł. przybycie ) będzie ogromnym zaskoczeniem dla całej zamieszkanej ziemi i dokona się nagle, niespodziewanie dla wielu, jak grom z nieba. Sam Jezus użył porównania do błyskawicy jaśniejącej na niebie od wschodu aż na zachód - Mt. 24 : 27, a więc z jednego krańca nieba, aż po drugi - Łuk. 17 : 24. Żadna błyskawica nie świeci na niebie miesiące czy lata ! Błyskawica to zjawisko nagłe, zazwyczaj niespodziewane, widoczne dla wszystkich. Niewielu jest na to przygotowanych, zaś większość jest zwykle zaskoczona, choć przed burzą zazwyczaj pojawiają się znaki. Podobnie będzie z powtórnym przyjściem Chrystusa. Choć znaki wskazują na przybliżanie się tej chwili, będzie ono jak błysk na niebie - nagłe, ale bardzo dobrze widoczne dla wszystkich.

Co ciekawe, ci, którzy pozostaną przy życiu aż do paruzji ( dosł. przybycia ) Chrystusa nie wyprzedzą tych, którzy zasnęli ( snem śmierci ), gdyż gdy Pan zstąpi z nieba najpierw powstaną z martwych ci, którzy " zmarli w Chrystusie ", - a ci którzy pozostaną przy życiu równocześnie razem z nimi ( gr. ἅμα σὺν αὐτοῖς ) zostaną porwani w powietrze, w chmurach na spotkanie Pana - 1 Tes. 4 : 15 - 17. W Przekładzie Nowego Świata dokonano manipulacji wykreślając z tłumaczenia słowa " równocześnie razem z nimi " ( gr. ἅμα σὺν αὐτοῖς ). Ewidentnie BRAK TYCH SŁÓW W NEW WORLD TRANSLATION !!! [ Revised version 2013 " Afterward we the living who are surviving will, together with them, be caught away in clouds to meet the Lord in the air; and thus we will always be with the Lord ". Słowa te występują tylko w przekładzie interlinearnym The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures , Watchtower Bible and Tract Society 1985. W tłumaczeniu każdego słowa napisano : " thereupon we the living the ( ones) being left around at the same time ( gr. ἅμα σὺν αὐτοῖς ) together with them we will be snatched in clouds into meeting of the Lord onto air; and thus together wuth Lord we shall be ". Natomiast wyróżnionym drukiem dla przeciętnego czytelnika, który nie zna greckiego napisano - " Afterward we the living who are syrviving will, together wuth them be caught away in the clauds to meet the Lord in the air; and thus we shall always be with [ the ] Lord. "
W przekładzie polskim również BRAK TYCH SŁÓW !!! " Potem my, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu, będziemy wraz z nimi porwani w obłokach, aby spotkać Pana w powietrzu; i tak zawsze będziemy z Panem."
Dla ogromnej większości czytelników, którzy nie znają greki podano tekst w który zabrakło bardzo istotnych słów !!!

Widać z zebranego materiału, że zarówno Ch.T. Russell jak i Towarzystwo Strażnica sami sobie zaprzeczyli o czym świadczą powyższe wersety. Jeśli paruzja jak napisał Russell oznacza obecność już po przybyciu, to czy w takim razie do tych, którzy takie poglądy propagują nie odnosi się przypadkiem werset Mt. 24 : 23, 26 ? Do jakiej grupy zatem należą ci, którzy takie poglądy głoszą [/b]?

Dla przypomnienia podaję Mt. 24 : 23, 26-27 - " Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu Chrystus albo tam, nie wierzcie ( 23 ). Oto przepowiedziałem wam. (25) Gdyby więc wam powiedzieli: Oto jest ( gr. estin ) na pustkowiu - nie wychodźcie; oto - w kryjówce - nie wierzcie. (27) Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego ( 26 ) ! " Tłumaczenie w tym wypadku słowa paruzja jako obecność jest sprzeczne z kontekstem. Kontekst pokazuje bowiem, że będzie to wydarzenie nagłe.
Nie oznacza to jednak, że uczniowie Jezusa mieli zasypiać i zwracać uwagi na to co się dzieje. Widać, że spełnienie tego co zapowiedział Jezus jest coraz bliższe. Ale uczniowie mieli to rozpoznać po znakach, a nie wykalkulowanych datach przed czym przestrzegał Jezus - Dz.Ap.1 : 7.

I jeszcze jedno ! Czy Jezus miał się pojawić cichutko ? Czy werset z listu 1 Tes. 5 : 2 na to nie wskazuje ? - "Albowiem sami dostatecznie wiecie, iż on dzień Pański jako złodziej w nocy, tak przyjdzie " - nie świadczy, że Jezus miał przyjść cichutko ?

Otóż, nic na to nie wskazuje ! Powyższe wersety kładą akcent na zupełnie coś innego.

Według innego tłumaczenia - " Jeśli wam powiedzą : 'Oto jest na pustkowiu !' - nie wychodźcie ! 'Oto w miejscach skrytych jest' - nie wierzcie ! Albowiem jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego ! " - Ewangelia Mateusza 24 : 26 - 27.

Zarówno w jednym jak i w drugim wersecie widać, coś co najwyraźniej niektórym umyka, a mianowicie to, że przyjście będzie niespodziewane! Potwierdzają to dalsze słowa samego Jezusa : " Czuwajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Pan wasz przyjdzie. A to zważcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której porze złodziej przyjdzie, czuwałby i nie pozwoliłby podkopać domu swego. Dlatego i wy bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie. " - Ewangelia Mateusza 24 : 42 - 44.

Chrystus na pewno nie wróci po cichutku, by go nikt nie zauważył. Jezus nie musi się kryć ze swoim przyjściem, bo nie jest przestępcą, lecz królem królów i to wszyscy będą musieli doświadczyć czy tego chcą czy też nie. Dla jednych będzie to czas radości wielkiej, a dla drugich - przerażenia, lamentu i zgrzytania zębami.
Jezus ( hebr. Jehoszua ) przyjdzie wraz z potężnymi aniołami ( 2 Tes. 1 : 7 - 8 ) jako wielki i wspaniały władca z wielką mocą i chwałą - Ewangelia Mateusza 24 : 30.

A więc pojęcie paruzji propagowane przez Russella i jego kontynuatorów - to światło czy mącenie ?

Axanna

ja tez uwazam, ze obecnosc jako taka miala miejsce juz na poczatku. Pan bowiem zapowiadal "nie zostawie was serotami, przyjde do was" i podobne i nie wydaje mi sie ze mial na mysli rok tysiac ktorys... Rolling Eyes

trothlik

Zibi

jaros71

Axanna

to masz dobry zbor, jaros, nie kazdy taki ma

jaros71

Benjamin.Szot

jaros71

Tylko zapomniałeś dodać na kiedy Russsell wyznaczył paruzję :

" “Pokolenie” można liczyć jako równowartość jednego stulecia (które wyznacza dzisiaj praktycznie granicę długości życia człowieka) albo stu dwudziestu lat, długości życia Mojżesza oraz biblijnej granicy długości życia (1 Mojż. 6:3). Licząc sto lat od roku 1780, daty pierwszego znaku, otrzymujemy rok 1880, kiedy to, w naszym zrozumieniu, zaczęły się wypełniać wszystkie przepowiedziane punkty: “żniwo”, czyli czas zgromadzania, rozpoczęło się w październiku 1874 roku, organizowanie Królestwa i ujęcie przez naszego Pana wielkiej władzy królewskiej miało miejsce w kwietniu 1878 roku, a czas ucisku, czyli “dzień gniewu”, który rozpoczął się w październiku 1874 roku, skończy się około roku 1915. Rozpoczęło się także odmładzanie się gałęzi drzewa figowego. Ci, którzy chcą, mogą bez popadania w wewnętrzną sprzeczność powiedzieć, że wiek, czyli pokolenie, we właściwy sposób należy raczej liczyć od ostatniego znaku, czyli spadania gwiazd, a nie od pierwszego, czyli zaćmienia słońca i księżyca, zaś stulecie, które rozpoczęło się w roku <str. 605> 1833 jeszcze długo się nie zakończy. Żyje jeszcze wielu spośród tych, którzy byli świadkami znaku spadania gwiazd. Jednak ci, którzy chodzą razem z nami w świetle teraźniejszej Prawdy, nie będą oczekiwali spełnienia się obietnic, które już się wypełniły, lecz czekają, by zakończyły się już rozpoczęte procesy. Nie byłoby też rzeczą niekonsekwentną, gdybyśmy wobec oświadczenia naszego Pana, który powiedział “Także i wy, gdy ujrzycie, iż się to dzieje” oraz wobec zaliczenia odmładzania się gałęzi drzewa figowego i zgromadzania “wybranych” do znaków, liczyli “pokolenie” od roku 1878 do 1914 – 36 ˝ roku – czyli mniej więcej średnią długość życia współczesnego człowieka. " - Charles Taze Russell : Wykłady Pisma Świętego, tom IV : Walka Armagieddonu - Wykład XII : Wielkie proroctwo naszego Pana Mat.24; Mar 13, Łuk 21: 5 :36; 17 : 20 - 37. Bliskość Królestwa Bożego, str. 604 - 605.

Aktualnie mamy 2014 r. Od 1874 r. kiedy według Russella miał powrócić Chrystus upłynęło 140 lat. Wyznaczenie jakiejkolwiek daty powrotu Jezusa wbrew ostrzeżeniu z 5 Moj. 18 : 20 oraz Dz.Ap. 1 : 7 jest żałosne i kłóci się ze Słowem Bożym. Jeśli ktoś tego nie widzi - to nie mamy o czym rozmawiać.

Nieświszczuk

Pisanie tego samego w dwóch oddzielnych tematach jest bardzo nudne.

Benjamin.Szot

Aby się komuś lepiej w pamięć wryło, w jakie bzdury wierzono i jakie bzdury rozpowszechniano !

Servant

Potrzebowali oczyszczenia. Czyż nie?
Poddali się jednak temu procesowi.

Benjamin.Szot

Servant

Nieświszczuk

No właśnie jak najbardziej jest to i oczyszczanie i poznawanie Boga jeszcze bardziej

Benjamin.Szot

Warto pamiętać co jest napisane w 5 Moj. 18 : 21 - 22 - " A jeśli powiesz w sercu swoim: jak poznam słowo, którego nie powiedział Jehowah ? Jeżeli przepowiadał prorok w imię Jehowy i nie stanie się to, ani nie spełni się, - to jest słowem, którego nie powiedział Jehowah. W zuchwalstwie wypowiedział je prorok. "

oczyszczenie to by było wtedy, gdyby Towarzystwo Strażnica :

1 przeprosiło Boga za zniesławienie jego Imienia

2.przeprosiło miliony ludzi, które zostały wprowadzone w błąd

3.odcięło się raz na zawsze od takich wyliczanek zdecydowanie je potępiając, a nie zaś usprawiedliwiając i wybielając, że to były błędne oczekiwania, które się nie sprawdziły, ale które przyniosły wiele pożytku.

______________________________________

Nieświszczuk

Nie zgadzam się, ale tego mozna się było spodziewać. Prawda?
Ciało Kierownicze to nie prorocy.
- kto został wprowadzony w błąd ( o jakich milionach ty mówisz - powielasz słowa odstępców )
- Nikt nie zniesławiał imienia Boga ( twoje wydumane wyobrażenia )
- o jakich ty wyliczankach mówisz w kwestii pokolenia .

Dla ciebie nie ma dni ostatnich, pokolenia itp. Dlatego twoje wnikanie w sprawy śJ jest tylko po to aby trochę pobruździć na forach.