www.wiarabiblijna.fora.pl

litek

Według Nouveau Dictionnaire Universel „Platońska trójca — zwykłe przedstawienie w innej postaci starszych trójc czczonych przez dawniejsze ludy — to jakby racjonalna, filozoficzna trójca przymiotów, dająca początek trzem hipostazom, czyli osobom boskim, o których naucza się w kościołach chrześcijaństwa. (...) Stworzoną przez tego greckiego filozofa [Platona, IV w. p.n.e.] (...) koncepcję trójcy można spotkać we wszystkich starożytnych religiach [pogańskich]” (Paryż 1865-1870, red. M. Lachâtre, t. 2, s. 1467).
Jezuita John L. McKenzie mówi w swym Dictionary of the Bible: „Jedność natury trójcy osób określają wyrazy ‚osoba’ i ‚natura’, które są gr[eckimi] terminami filozoficznymi; właściwie w Biblii nigdzie nie ma tych wyrazów. Owe definicje trynitarskie wyłoniły się po długotrwałych sporach, w trakcie których te i inne wyrazy, jak ‚istota’ i ‚substancja’, niektórzy teologowie błędnie odnieśli do Boga” (Nowy Jork 1965, s. 899).

Administrator

tom68

Czy Trojca jest Biblijna

Jednym z zarzutow wobec trynitarnej koncepcji Boga jest to, ze triady bogow byly popularne w starozytnosci. Zarzut ten imputuje, ze prawdy Boze znane sa wylacznie dzieki Biblii, co jest spekulacja. Don Richardson w ksiazce „Wiecznosc w ich sercach” wykazal, ze wiele prawd Bozych zachowalo sie w wierzeniach roznych poganskich ludow. Przykladem tego moga byc starsze od Biblii pisma mezopotamskie, ktore wspominaja m.in. o pokarmach nieczystych, dlugowiecznosci patriarchow czy potopie. Wiele prawd Bozych bylo znanych od zarania dziejow. I nic dziwnego. Adam, ktory rozmawial z Bogiem twarza w twarz czy Enoch, ktory „chodzil z Bogiem” Rdz 5,24, wiedzieli o naturze Bozej wiecej niz my z Pisma Swietego, a swoja wiedze przekazali Noemu i jego potomkom. Na przyklad chinskie pismo piktograficzno-ideograficzne (obrazkowe), ktore powstalo wkrotce po incydencie pod wieza Babel, zawiera samo w sobie wiele prawd, ktore znamy z ksiegi Rodzaju, w tym historie stworzenia, zwiedzenia i upadku Adama i Ewy, potop. Wiecej napisze o tym w ksiazce „Tajemnice dawnych cywilizacji: Ksiega Poczatkow”

Chinczycy w pierwszych pokoleniach byli monoteistami.[1] Czcili tego samego Boga, co pozniej Hebrajczycy, byc moze dlatego nawet Jego imie w ich jezyku brzmi podobnie do hebrajskiego El Szaddai (SzangTi).[2] Ideogram, ktory w ich pismie oznaczal Stworce, sklada sie ze znaku oznaczajacego istote z nieba oraz znaku oznaczajacego kompletnosc, ktory sklada sie z trzech identycznych kresek, reprezentujacych trzy osoby Boga.[3]

W podobny sposob wiele duchowych prawd przetrwalo w kulturze mezopotamskiej, choc czesto w postaci szczatkowej i wypaczonej. Na przyklad sumeryjskie i akadyjskie wersje potopu zawieraja ogrom paralel z relacja Biblii, ale w wielu miejscach sa znieksztalcone. Podobnie rzecz sie miala z ofiarami, ktore mialy wskazywac na ofiare Mesjasza–Baranka gladzacego grzechy swiata. Kain zmienil ich sens, skladajac je jako wlasne zadoscuczynienie za grzech Rdz 4,3-4, a za jego przykladem poszli poganie. Taki byl tez los prawdy o Trojjedynym Bogu, znanej potomkom Adama, ale pozniej zapomnianej lub wypaczonej. Sumeryjczycy i Akadyjczycy, ktorzy nalezeli do najwczesniejszych cywilizacji po potopie, wierzyli w Trojce zlozona z boga ojca imieniem El, w stworce ziemi imieniem Ea oraz w Enlila, ktorego imie zawiera sumeryjskie lil, czyli „oddech”, „duch”, co jest bliska paralela dla biblijnej Trojcy, ktora sklada sie z Ojca, Syna Bozego i Ducha Swietego.[4]

Poganskie triady byly znieksztalcona wersja prawdy o Bogu w trzech osobach. Potwierdzil to Aleksander Hislop, ktory w ksiazce Dwa Babilony przesledzil korzenie niebiblijnych praktyk chrzescijanskich, napisal o Trojcy w kontekscie poganskich triad: „Wszystkie istnialy od czasow starozytnych. Trojca byla uznawana powszechnie, mimo tego, ze zostala znieksztalcona pod wplywem balwochwalstwa. Pokazuje to, jak gleboko byla zakorzeniona ta pradawna doktryna, tak klarownie wyrazona w ksiedze Rodzaju”.[5] Poganskie triady byly jednym z wielu przejawow stopniowej degeneracji duchowych prawd znanych pierwszym ludziom, a pozniej znieksztalconych, podobnie jak koncept ofiary czy opis potopu.

dr Alfred Palla

[link widoczny dla zalogowanych]

tom68

ROZDZIAŁ ÓSMY

Żydzi mesjanistyczni i trójjedyny Bóg

Jedną z najbardziej spornych kwestii pomiędzy Żydami a wyznawcami Mesjasza jest

trójjedyna natura Boga. Wielu stawiało pytanie, dlaczego Żydzi mesjanistyczni mający przecież

za sobą zdecydowanie monoteistyczne dziedzictwo, przyjmują wiarę w Trójcę. Niektórzy

twierdzą, że przyjęcie przez wielu Żydów mesjanistycznych wiary w Mesjasza od nie-Żydów

pociągnęło za sobą automatycznie zaakceptowanie teologii biblijnej ewangelicznych
Literature Outreach, 1990).

[link widoczny dla zalogowanych]

tom68

Ksiazka Dwa Babilony

Ksiazka Dwa Babilony to ciekawe dzielo napisane przez teologa Aleksandra Hislopa opublikowane w 1916 roku. Po polsku ukazalo sie dopiero w 2011 roku, przelozone przez Boguslawa Kluza. Hislop porownal z soba wierzenia i praktyki cechujace starotestamentowa stolice balwochwalstwa w Babilonie z jej nowotestamentowym odpowiednikiem w Rzymie, stad tytul: „Dwa Babilony”. W ciekawy sposob ujawnil poganskie korzenie praktyk i wierzen takich, jak na przyklad: kult posagow i Matki Boskiej, czysciec, modlitwy za zmarlych, urzad papieza, rozaniec oraz koscielne swieta.

Aleksander Hislop poswiecil wiele miejsca Nimrodowi, tradycyjnemu zalozycielowi babilonskiego balwochwalstwa, ktore stalo w opozycji do Boga, jak to widzimy w biblijnej Ksiedze Daniela, gdzie Babilon staje naprzeciwko Jerozolimy i burzy swiatynie Boza. Konflikt miedzy Babilonem i Jerozolima, a wiec miedzy falszywa i prawdziwa religia, widac tez w Ksiedze Apokalipsy, gdzie nazwe Babilonu nosi odstepczy system religijno-polityczny czasow konca. Takie zrozumienie proroctw, a wiec ze wskazaniem na wielkie odstepstwo, jakie prezentuje Hislop bylo dosc powszechne wsrod reformatorow XVI wieku, a nastepnie w protestanckich kosciolach.

Ksiazka Hislopa zawiera wiele cennych spostrzezen. Na przyklad zauwazyl on, ze w Indiach, Egipcie i Mezopotamii wyznawano kiedys wiare w Najwyzszego Boga, ale z czasem wyparl ja kult Madonny. Podobna sytuacje mozna zauwazyc az do dzisiaj w katolickich krajach, gdzie Bog Ojciec zostal zepchniety na dalszy plan przez kult Marii. Wystarczy przyjrzec sie modlitwie rozancowej, w ktorej dziesiec razy wiecej modlitw jest kierowanych do czlowieka niz do Boga Ojca. Kult czlowieka w osobie Matki Jezusa czy papieza, niemal zupelnie przeslonil Boga Ojca, a taki kult cechowal poganskie religie, co dokumentuje ksiazka Dwa Babilony.
Nie mozna jednak bezkrytycznie akceptowac wszystkich wywodow Hislopa, poniewaz niekiedy nieco sie zapedzil w identyfikowaniu poganskich korzeni katolickich ceremonii, uznajac za takowe nawet uzycie symboli, takich jak olejek czy znak krzyza. A na tej zasadzie mozna by sie doszukac odstepstwa we wszystkim – co grozi paranoja. W nielicznych przypadkach trzeba uznac, ze Hislop nieco na sile dopatrywal sie zwiazku miedzy poganstwem a sredniowiecznym chrzescijanstwem. Nie sa to jednak duze mankamenty ksiazki, ktora jest godna uwagi i polecenia.
Jedna z interesujacych tez, jakie przyblizyl w niej autor, idac miedzy innymi za publikacjami Jacoba Bryanta, jest geneza wielu starozytnych bostw. Hislop uwaza, ze byly one deifikowanymi historycznymi postaciami. Wiele z nich ma liczne cechy wielkich patriarchow, takich jak: Adam, Ewa, Noe, Cham, Kusz, Nimrod czy jego zona Semiramida. Przy tej okazji, Hislop poswiecil wiele miejsca korzeniom kultu maryjnego, ktory jest znacznie starszy niz chrzescijanstwo. Te same funkcje i tytuly, ktore od wczesnego sredniowiecza przydano Marii, na przyklad Krolowa Niebios czy Matka Boska, w starozytnosci nosily liczne boginie. Hislop argumentuje, ze ich archetypem byla Ewa, a po potopie Semiramida, nieslawna zona Nimroda. Wzorowane na niej boginie ukazywano z dzieckiem o cechach mesjanskich, jak w przypadku egipskiego Horusa na kolanach Izydy. Wyobrazenie to, jakze popularne w starozytnosci, posluzylo we wczesnym sredniowieczu za wzorzec dla podobizn Marii z malym Jezusem…
Hislop przekonuje tez, ze wielcy patriarchowie, tacy jak Noe i jego synowie, znali prawdy, ktore my mozemy poznac z Biblii, poniewaz siegaja one Adama i Noego – ojcow wszystkich ludzi. Dlatego mozna je odnalezc, choc zwykle w znieksztalconej postaci, w dawnych religiach. Wyjasnia to liczne podobienstwa miedzy nimi, choc czasem byly one odlegle od siebie w czasie i przestrzeni. Jednym z przykladow jest idea Trojcy. Hislop uwaza, ze w Babilonii to jej symbolem byl rownoboczny trojkat, a w hinduizmie jej pozostaloscia byly wyobrazenia boga z trzema glowami, podobnie jak potem w buddyzmie Budda z trzema glowami. Najbardziej znany mezopotamski symbol boga, wedlug Hislopa takze swiadczy o wierze w Trojjedynego Boga wsrod pierwszych pokolen ludzi. Symbol ten wyobraza Sedziwego, czyli Boga Ojca, a w centrum zawiera znak nasienia lub ziarna, czyli Syna Bozego, a takze skrzydla i ogon golebia, czyli symbol Ducha Swietego. Jesli

Hislop ma tu racje, to znaczy, ze pierwsze pokolenia Asyryjczykow, Babilonczykow i Hindusow, zyjace najblizej czasow Noego, posiadaly znajomosc natury Boga. Wiedza o Trojjedynym Bogu mogla siegac samego Adama, po czym byc przekazywana droga ustna od czasow Noego, dlatego zachowala sie takze wsrod pogan, ale w postaci zdegenerowanej, zwykle jako triady bogow. Triady oczywiscie nie odzwierciedlaja prawidlowo biblijnej idei jednego Boga w trzech Osobach – Ojca, Syna i Ducha Swietego – ale swiadcza, ze kiedys wiedza o prawdziwej naturze Boga byla rozpowszechniona.
W lekturze tej ksiazki pomaga znajomosc Biblii oraz mitologii klasycznej. Kiedy Hislop pisal to dzielo w Wielkiej Brytanii, taka wiedza byla dosc powszechna. Dzisiaj ludzie na ogol traktuja Ksiege Rodzaju jako legende, a w mitologiach nie probuja doszukiwac sie pozostalosci po rzeczywistych postaciach czy wierzeniach, dlatego wielu ma problemy z akceptacja wnioskow Hislopa. Obawiam sie, ze jest to jedna z przyczyn, dla ktorych jego ksiazka jest przez wielu nieslusznie traktowana lekcewazaco lub nadmiernie krytykowana. Natomiast osoby, ktore traktuja Biblie powaznie i posiadaja orientacje w starozytnych religiach, docenia to dzielo i zgodza sie z wieloma wnioskami jego autora.
Ksiazka Aleksandra Hislopa jest wartosciowa i pomocna pod wieloma wzgledami, mimo ze powstala okolo sto lat temu. Jesli pozostawia cos do zyczenia, to moze dla fachowcow bardziej szczegolowych przypisow, ale trzeba pamietac, ze kiedy byla pisana, nie stosowano jeszcze przypisow tak konsekwentnie, jak obecnie w podobnych publikacjach. Z tego wzgledu czasem trudno dotrzec do niektorych zrodel, na ktore autor sie powolal, a sa tez i takie, ktore nie do konca potwierdzaja jego wnioski.

Polskie tlumaczenie tej ksiazki jest dobre i wierne, co mialem mozliwosc sprawdzic, gdyz posiadam jej angielskie wydanie. Duza szkoda dla tych, ktorzy chcieliby zajrzec do cytowanych zrodel sa okrojone przypisy, w ktorych podano tylko autora i tytul bez dokladniejszych danych, ktore umozliwilyby odnalezienie tekstu. W tym celu trzeba niestety zajrzec do angielskiego wydania tej ksiazki.
Czytelnicy, ktorzy interesuja sie Biblia, mitologia i religioznawstwem przeczytaja ksiazke Dwa Babilony z duzym zainteresowaniem. Mozna ja nabyc m.in.
Wydawnictwo "Znaki Czasu" [link widoczny dla zalogowanych]
ul. Foksal 8
00-366 Warszawa
+48 22 331 98 00 ; + 48 608 017 625

dr Alfred Palla

[link widoczny dla zalogowanych]

tom68

Polecam ten link: http://www.youtube.com/watch?v=M-jOHxjWiek

W wielu miejscach Pisma Swietego jest mowa o pewnej postaci. Aby zrozumiec, kim jest ta postac, musimy zmierzyc sie z naszym dotychczasowym sposobem pojmowania Boga i Jezusa Mesjasza.

Dostrzezenie zwiazku pomiedzy Aniolem Pana w Starym Testamencie i postacia Jezusa, Jeszuy Mesjasza, w Nowym Testamencie jest wyzwaniem zarowno dla chrzescijanskiego, jak i dla zydowskiego swiatopogladu. Ksiazka ta ma za zadanie pobudzic do namyslu i zbudowac most laczacy zydowskie i chrzescijanskie zrozumienie Biblii.

Glownym jej celem jest przedstawienie tego, w jaki sposob Bog objawia sie w Pismie Swietym oraz jak opisana jest w nich natura Jezusa Chrystusa. Odkrycie tej prawdy jest dla nas priorytetem.

Zadaniem tej ksiazki jest takze:

Glebsze poznanie zydowskich korzeni wiary chrzescijanskiej.
Ukazanie tego, w jaki sposob Jeszua (Jezus) Mesjasz zostal przedstawiony juz w Pismach Starego Testamentu.
Wykazanie, ze Biblia jest spojna od poczatku do konca.

O Autorze:

Asher Intrater jest dyrektorem Revive Israel Ministries, organizacji laczacej tych, ktorzy dzialaja na rzecz przebudzenia w Izraelu. Jest takze zalozycielem Kongregacji Ahavat Jeszua w Jerozolimie. Ukonczyl studia na Uniwersytecie Harvarda, w Koledzu Hebrajskim Baltimore oraz w Mesjanskim Instytucie Biblijnym. Jest autorem wielu ksiazek i publikacji w jezyku hebrajskim i angielskim, w tym Covenant Relationships, What Does the Bible Really Say about the Land oraz From Iraq to Armageddon. Asher i jego zona Betty maja czworke dzieci i mieszkaja na obszarze Jerozolimy.

SPIS TRESCI

Przedmowa: Czy mozna zobaczyc Boga?

Czesc pierwsza: Patriarchowie

Rozdzial pierwszy: Kto jadl obiad z Abrahamem?

Rozdzial drugi: Kto kopnal Jakuba w noge?

Rozdzial trzeci: W jakim celu Jeszua zostal obrzezany?

Czesc druga: Okres pustyni

Rozdzial czwarty: Aniol Jahwe

Rozdzial piaty: Kto napisal dziesiecioro przykazan?

Rozdzial szosty: Jeszua i prawo moralne

Czesc trzecia: Podboj

Rozdzial siodmy: Naczelny Dowodca

Rozdzial osmy: Kto stoczyl bitwe o Jerycho?

Rozdzial dziewiaty: Podboj ziemi obiecanej

Czesc czwarta: Prorocy

Rozdzial dziesiaty: Kto siedzi na tronie?

Rozdzial jedenasty: Moje oczy ujrzaly Krola

Rozdzial dwunasty: Syn Czlowieczy

Czesc piata: Objawienie

Rozdzial trzynasty: Kim jest Palajacy Ogniem?

Rozdzial czternasty: Apostol Jan i objawienie z wysokosci

Podsumowanie: Tajemniczy czlowiek

Dodatki

Dodatek pierwszy: Wykaz odnosnikow

Dodatek drugi: Aniol o Bozej naturze

Dodatek trzeci: Jehowa czy Jahwe

Dodatek czwarty: Jahwe i Jeszua

Dodatek piaty: Przestrzeganie Szabatu

Dodatek szosty: Po szczeblach Ewangelii i Prawa

Dodatek siodmy: Odnowienie wszystkich rzeczy

Dodatek osmy: Niebo i ziemia

Dodatek dziewiaty: Przed zalozeniem swiata

Dodatek dziesiaty: Jako czlowiek i w pelni chwaly

Dodatek jedenasty: Bozy i Dawidowy

Dodatek dwunasty: Podloze naukowe

Benjamin.Szot

tom68

Hebrajskie słowo „ ehad ” - nie jest swoim własnym zaprzeczeniem, a bez wątpienia byłoby czymś takim, gdyby oznaczało mnogość. Idea mnogości wywodzi się z rzeczownika zbiorowego, a nie ze słowa jeden ( hebr. ehad ).
Np. „ Abraham był jeden ( ehad ) ”- Ezechiela 33:24. Nie był potrójny ( hebr. hamszullasz - Koh.4:12) , ani trójcą osób w nim.
Twierdzenie, że ehad oznacza ideę mnogości w jedności jest więc absurdem. Słowo ehad występuje około 650 razy w Biblii Hebrajskiej i nigdy nie oznacza mnogości. Zawsze znaczy jeden, a nie dwa lub więcej !
Jako liczebnik może czasem określać rzeczownik złożony jak np, grono, plemię. Warto jednak zauważyć, że ideę mnogości niesie ze sobą rzeczownik, a nie słowo ehad. Poza tym z kontekstu widać wyraźnie, że wielość nie równa się jeden.
Jedyny Bóg utożsamiany z Ojcem - (Malachiasza 1:6; 2:10) - jest niezmienny - (Malachiasza 3:6) i jest zawsze odróżniony od Mesjasza (gr. Chrystusa) - por.: Jana 17:3 ; 20:17 ; Dz.Ap.4:10 ; 1 Kor.8:6 ; Gal.1:1 ; Efezjan 4:5-6 ; Filipian 1:2 ; Kolosan 1:2; 2Piotra 1:2 ; Apokalipsa 5:13 ; 19:6-7.

Nie ma więc żadnej podstawy w Biblii, by widzieć wielość w Bogu. Wszelka spekulacja trynitarna ( hebr. szillusz ) jest niebiblijna i całkowicie sprzeczna z podstawowym credo Izraela wyznawanym przez Jezusa ( hebr.Jehoszuę ), który uważał, że JEHOWAH Bóg jest ehad czyli jeden, pojedynczy. A JEHOWAH BÓG to Ojciec Niebiański Chrystusa, a nie Chrystus.

Słowo jahid - rzadko występuje w tekście hebrajskim. W Biblii oznacza kogoś samotnego, jedynego ( a nie jednego, pojedynczego ) i w tym wypadku użycie tego słowa nabierałoby zupełnie innego znaczenia i byłoby nieporozumieniem zastosowanie tego określenia do Niebiańskiego Ojca. Niektóre przekłady mylą słowo ehad ze słowem jahid co widać w błędnym tłumaczeniu np. w 5 Moj. 6 : 4 .

Doszukiwanie się w Biblii Hebrajskiej treści, których tam nie ma, a więc jakiegokolwiek śladu dwójcy lub trójcy boskich osób jest bezcelowe. Aby przyjąć koncepcję Boga będącego więcej niż jedną osobą, trzeba odrzucić wszelkie reguły językowe i gramatyczne istniejące w języku hebrajskim. Bezstronni historycy, zarówno świeccy jak i religijni, zgadzają się, że Żydzi w czasach Jezusa stanowczo wyznawali wiarę w jednoosobowego Boga. Największą ironią historii jest to, że t.zw. chrześcijańscy teolodzy odmówili Żydom prawa wyjaśnienia, co znaczy słowo Bóg w ich własnym języku i we własnych Pismach.

tom68

Wierze ze Biblia uczy o Bogu Ojcu , Synu Bozym , Duchu Swietym a na sporach trynitarnych w chrzescijanstwie zyskal tylko Islam i w czasie reformacji katolicyzm gdy podobny spor byl wsrod protestantow i podobnie jest i dzisiaj i tak samo zwolenicy Trojcy jak i jej przeciwnicy opieraja sie na Biblii ale druga strona sporu tego nie uznaje np. przez wlasna tradycje czy fanatyzm pozdrawiam ! Tomasz G

Gość

tom68

Co do Trojcy a raczej wiary w Jednego Boga w trzech osobach , to temat jest bardzo trudny i czlowiek nie jest go wstanie calkiem wyjasnic ani
zdefiniowac tylko rozumem bez pomocy wiary ( a to dotyczy tez wielu innych prawd Biblijnych np. zmartwychwstanie itp. ) oczywiscie w Biblii jest wiecej tekstow trynitarnych niz antytrynitarnych ( tu wazna jest wykladnia i rozumienie Biblii ) podobnie jest z historia tej prawdy w chrzescijanstwie i adwentyzmie .
Moze po prostu zrobiono blad poruszajac ten temat w chrzescijanstwie ,
zamiast zostawic go w formie pierwotniej to jest na poziomie prostej wiary ze jest Bog Ojciec i Syn Bozy oraz Duch Swiety a reszte zostawiaja sprawa sumienia ( podobnie jest z nauka o naturze Jezusa ) niestety tak czy inaczej puszka Pandory jest juz otwarta i nic juz sie nie da zrobic , spory sa i beda do konca swiata .
Co do antytrynitarzy ( to nie wedlug mnie ) ten ruch nie ma stalej
ciaglosci w chrzescijanstwie ani korzeni apostolskich bo do IV wieku
wystepuje sporadycznie potem odzywa za sprawa Ariusza i arian a pozniej prawie calkiem zamiera i odradza sie dopiero w czasach reformacjach chrzescijanstwa w XVI wieku czy XIX wieku ale obecny antytrynitaryzm ma nie wiele wspolnego z naukami np. samego Ariusza ( On wierzył np. w osobowosc Ducha Sw ) jest raczej stworzonych przez XVI wiecznych antytrynitarzy w oparci o Biblie i Judaizm rabinistyczny oraz islam ktore powstaly w opozycji do chrzescijanstwa i jego nauk w tym wiary w Jednego Boga w trzech osobach ale o tym wie niewielu nawet duchownych .
To tyle w skrocie na ten temat , pozdrawiam ! Tomasz G

Administrator

bardzo przepraszam, ale te gadki jak to "nie mozna tylko rozumem" przypominaja mi pralnie mozgu... naprawde, lepiej tego nie powtarzac za "namaszczonymi" tylko przeciwnie, uzywac rozumu jak najwiecej...

Benjamin.Szot

tom68

Administrator

Administrator

Benjamin.Szot

Axanna

Łączenie Jana 12 : 39 - 41 z Izajasza 6 : 1- 3 jest słuszne, ale niczym nieuzasadnione jest łączenie w tekście Ewangelii we fragmencie 12 : 37 - 43 słowa " niego " we wszystkich miejscach , w których występuje - z osobą Jehoszuy ( gr. Jezusa ). Osoba Chrystusa nigdzie nie występuje we fragmencie Izajasza 6 : 1 - 13.